Na mijn afstuderen aan het Sweelinck conservatorium Amsterdam ben ik ongeveer 42 jaar als musicus werkzaam geweest. Onder meer als solofagottist in het Residentie orkest en hoofdvak docent aan ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Zwolle.
Helaas noodzaakte een flinke gehoorbeschadiging mij eerder te stoppen met werken. Dit was eind 2017. Hoewel de aanleiding daar was, zou ik dit besluit waarschijnlijk hebben uitgesteld, als Jara er niet was geweest.

Een leven met (en zonder) honden

Terug in de tijd: Van kinds af aan waren er verschillende soorten honden, eerst thuis en later in mijn eigen gezin. Soms één, soms twee en altijd reuen.

Inmiddels getrouwd, twee kinderen en verhuisd naar Woerden met beiden een drukke baan besloten we na overlijden van de laatste hond ons geluk vanwege tijdgebrek te beproeven met een cavia en twee grasparkieten. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ongeveer 10 jaar later kwam er toch weer een hond, ditmaal een Friese Staby van ca. 5 jaar oud genaamd Tommy, een zgn. herplaatser. Na amper 1 dag had Tommy zich volledig aan zijn nieuwe situatie aangepast en draaide hij volop mee in ons gezin. Ratten vangen was zijn lust en zijn leven. Uren kon hij de wacht houden wanneer hij ergens een muis vermoedde. Helaas hebben we maar 6 jaar van Tommy mogen genieten. De opgegeven leeftijd was achteraf niet helemaal juist en verschillende nare ouderdomskwalen dienden zich aan. Nadat twee dierenartsen (wij waren inmiddels gescheiden) ons het advies gaven de hond in te laten slapen hebben we met de hele familie bij elkaar Tom in het voorjaar van 2013 een verder lijden bespaard.

Oudduitse Herder: Liefde op het eerste gezicht

Ook nu brak er voor mij weer een periode aan zonder hond. Ik verbeeldde me dat ik meer tijd had, dingen kon gaan doen die ik voordien moest laten en verre reizen kon gaan ondernemen. Zeker, het had gekund, ware het niet dat mij dit allemaal niet kon bekoren. Geenszins schonk het mij de voldoening die ik verwachtte maar in het verleden wel had ervaren bij mijn honden. Tijdens een korte vakantie naar Texel zag ik op het strand een hond die mijn ideaalbeeld overtrof. Na een voor mijn doen wonderbaarlijk snelle sprint door het mulle zand arriveerde ik geheel buiten adem bij de eigenaar en zijn hond. Nog hijgend van mijn fysieke inspanning vroeg ik hortend en stotend om welk ras het ging. Het bleek een Oudduitse herder te zijn. Liefde op het eerste gezicht !

Aldus begon de zoektocht naar een geschikte fokker. Dit duurde niet eens zo heel erg lang. Toen ook nog bleek dat we slechts 10 kilometer van elkaar vandaan woonden, was het contact snel gemaakt. Zo gezegd, zo gedaan! Ik kwam op de lijst voor een pup van Angel of Wassenaer. Het werd een prachtig zwart-bruin teefje. Al spoedig bleek over welk een fantastisch karakter Jara beschikte. Niet alleen was en ís ze een beauty maar beschikt ze ook over een enorme
will to please. Nadat haar eerste show direct een succes werd, ze behaalde een 1 Uitmuntend en de vele trainingen een feest bleken, bekroop mij de wens in ieder geval één keer een nest met haar te fokken. Echter om deze wens te realiseren besefte ik dat voor het welslagen hiervan den Haag niet de meest geschikte plek was en besloot te verhuizen.

Kennel Van het Norgerholt

Toen omstandigheden zich aandienden, bleek ineens het moment daar en ben ik eind 2017 naar het pittoreske brinkdorpje Norg in Drenthe verhuisd. Hier heb ik ook mijn kennelnaam aan ontleend: ”Van Het Norgerholt” . Een 25 hectare donker, oerbos op korte afstand van mijn woonplaats. Dit bos ademt de sfeer van weleer, van oerkrachten, sagen en mysteries. Eigenschappen welke naar mijn idee volledig terugkomen in het ras van de Oudduitse herder en de kleur van mijn hond in het bijzonder.

Mijn streven is, door uiterst selectief in de keuze van partnerhonden te zijn, een positieve bijdrage te leveren aan de verdere ontwikkeling van dit fraaie ras. Geestelijke – en lichamelijke gezondheid staat hierbij voorop en kwaliteit gaat boven kwantiteit. Op deze wijze hoop ik de oorspronkelijke capaciteiten van de Oudduitse herder te bewaren.
Mijn persoonlijke voorkeur gaat hierbij uit naar honden van het zgn. “D.D.R.” type.

Peter Gaasterland