Ras – Van het Norgerholt

Rasstandaard Oudduitse Herder

De Oudduitse Herder is een middelgrote, licht gestrekte hond met een alerte, schrandere uitdrukking.
Het lichaam is krachtig en goed gespierd
De O.D.H. verschilt uiterlijk van de Duitse Herdershond in met name zijn rechte rug en lange vacht.
De schofthoogte ligt bij reuen tussen de 60-68 cm en voor teefjes tussen de 55 en 63 cm.
Al naar gelang de grootte, bedraagt het gewicht zo’n 35–45 kilo bij de mannetjes en ca. 28–38 kilo bij de dames.
De vachtkleur varieert tussen zwart, zwart-bruin, geel-bruin en wolfsgrauw.
Ook zijn er O.D.H.’s die meer grijs in hun vacht hebben, dit noemen we ‘zilvergrauw’.
We onderscheiden bij de O.D.H. 2 typen:
– Honden uit de Oost-Duitse lijn, deze komen vooral uit oude werklijnen, hebben een donkere vacht en zijn geblokt van bouw.
– Honden uit de West-Duitse lijn zijn vaak wat lichter van kleur en meer gestrekt.

Oudduitse Herders zijn van nature evenwichtig, zelfverzekerd, spontaan en goedmoedig.
Tevens zeer opmerkzaam en handelbaar.
Ze beschikken over de nodige moed en doorzettingsvermogen.
Dit maakt ze uitermate geschikt voor diverse trainingsdoeleinden.
De hond leeft graag met het gezin en zal dit ook als zijn roedel beschouwen.

Altijd rechtopstaand ( behalve in rust en/of beweging ) en van middelmatige grootte.
Naar voren gericht en spits uitlopend.
Goed gedragen oren geven de hond het zo graag geziene attente uiterlijk.

Volledig gebit (42 elementen).
Bestaande uit: 12 snijtanden, 4 hoektanden, 16 premolaren en 10 molaren.
De beet is scharend, d.w.z. dat de ondersnijtanden net de achterkant van de bovensnijtanden raken.
De onderhoektanden gaan voor de bovenhoektanden langs en de boven- en onderkiezen raken elkaar afwisselend.
De tanden zijn diep in het krachtig ontwikkelde kaakbeen ingeworteld.
Tanggebit, onder- en bovenbijten alsmede een recht vlak van de snijtanden is foutief.

Krachtig en goed bespierd.
Rechte rug.
De bovenbelijning loopt van de halsaanzet over de goed ontwikkelde schoft tot aan de licht afvallende croupe.
Deze gaat zonder onderbreking over in de staartaanzet.
De staart wordt in een licht afhangende boog gedragen m.u.v. opwinding en reikt minstens tot aan het spronggewricht echter niet over de achtervoet.
De ribben zijn matig gewelfd.
Een diepe borst is zeer gewenst.

Krachtig en gespierde dijen waarbij de achtermiddenvoet loodrecht onder het spronggewricht staat.
Voeten en tenen gesloten, licht gewelfd met donkere teennagels.

Recht en absoluut parallel
De ellebogen mogen noch uitgedraaid noch naar binnen zijn gedrukt.
Ten opzichte van de onderarm bedraagt de hoeking van de voormiddenvoet ongeveer
20-22 %.
Fouten en of afwijkingen beïnvloeden de gebruiksgeschiktheid van de hond.
Voeten, tenen en nagels als bij de achterhand.

De O.D.H. is een draver.
Het dier krijgt dan ook de juiste bespiering door vooral rechtlijnige bewegingen te maken zoals wandelen, zwemmen en fietsen ( vanaf de leeftijd van 1 jaar en voorzichtig opgebouwd ).
De ledematen moeten in lengte, hoekingen en bouw correct op elkaar zijn afgestemd.
Het gangwerk is ruim uitgrijpend.
Een volwassen O.D.H. heeft veel beweging nodig, twee uur per dag is een minimale vereiste.
Minstens zo belangrijk als fysieke inspanning is de geestelijke inspanning voor een hond.
Train behalve de fysiek van een hond, ook het denkvermogen!
N.B. Het veelvuldig gooien van een bal bij jonge dieren veroorzaakt ‘losse ellebogen’ en een koehakkige stand van de achterpoten vanwege de abrupte stop.
Eveneens is traplopen, met name af, zeer ongewenst voor de hond.